تراشکاری شکلی از ماشینکاری است، فرآیند حذف مواد، که برای ایجاد قطعات چرخشی با برش مواد ناخواسته استفاده می شود.فرآیند تراشکاری به یک ماشین تراش یا تراش، قطعه کار، فیکسچر و ابزار برش نیاز دارد.قطعه کار قطعه ای از مواد از پیش شکل است که به فیکسچر که خود به دستگاه تراشکاری متصل است محکم می شود و اجازه می دهد با سرعت بالا بچرخد.کاتر معمولاً یک ابزار برش تک نقطه ای است که در دستگاه نیز محکم می شود، اگرچه در برخی عملیات ها از ابزارهای چند نقطه ای استفاده می شود.ابزار برش به قطعه کار چرخان وارد می شود و مواد را به شکل تراشه های کوچک جدا می کند تا شکل مورد نظر را ایجاد کند.

تراشکاری برای تولید قطعات چرخشی، معمولاً متقارن محوری، که دارای ویژگی‌های زیادی هستند، مانند سوراخ‌ها، شیارها، رزوه‌ها، مخروطی‌ها، پله‌های با قطرهای مختلف و حتی سطوح منحنی استفاده می‌شود.قطعاتی که به طور کامل از طریق تراشکاری ساخته می شوند، اغلب شامل اجزایی هستند که در مقادیر محدود، شاید برای نمونه های اولیه، مانند شفت ها و بست های طراحی شده سفارشی، استفاده می شوند.تراشکاری همچنین معمولاً به عنوان یک فرآیند ثانویه برای افزودن یا اصلاح ویژگی‌ها بر روی قطعاتی که با استفاده از فرآیند متفاوتی ساخته شده‌اند، استفاده می‌شود.با توجه به تحمل‌ها و پرداخت‌های سطح بالایی که تراشکاری می‌تواند ارائه دهد، برای افزودن ویژگی‌های چرخشی دقیق به قسمتی که شکل اصلی آن قبلاً شکل گرفته است ایده‌آل است.

تراشکاری را می توان بر روی مواد مختلفی از جمله بیشتر فلزات و پلاستیک ها انجام داد.مواد رایجی که در تراشکاری استفاده می شود شامل موارد زیر است:

•آلومینیوم
• برنج
•منیزیم
• نیکل
•فولاد
• پلاستیک های گرماسخت
• تیتانیوم
•فلز روی

توانایی ها